Më 10 nëntor 1895 lindi në Drenicë, Qerime Galica, e njohur si Shote Galica. Heroina e qëndresës shqiptare, bijë e Radishevës, u rrit njësoj si 6 vëllezërit e saj, të frymëzuar nga heronjtë e kohës: Isa Boletini, Mehmet Deliu, Ramadan Radisheva e të tjerë.
Shote Galica dëshmoi se lufta nuk është një atribut gjinor. I kaloi 12 vite të jetës duke luftuar, pjesëmarrëse në mbi 40 aksione të rëndësishme luftarake, në të cilat humbi 22 anëtarë të familjes. Luftëtare për çlirimin e Kosovës nga pushtuesit serbë, austro-hungarezë, bullgarë e jugosllavë, ajo është dekoruar me titullin e lartë Heroinë e Popullit.
Shote Galica mori pjesë në kryengritjet kundër osmanëve në vitet 1909-1912 dhe në qëndresën e armatosur kundër serbëve në vitet 1912-1915. Në vjeshtën e vitit 1915, u rreshtua në çetën e kryengritësve të Drenicës përkrah bashkëshortit, Azem Galica. Mori pjesë në luftimet e vjeshtës 1918 për çlirimin e Drenicës, Podgorit dhe Pejës.
Pas Luftës I Botërore e vazhdoi qëndresën kundër politikës serbomadhe të dhunës e shkombëtarizimit në Kosovë. Në prill-qershor 1919 mori pjesë përkrah Azemit, në Kryengritjen e Rrafshit të Dukagjinit e të Drenicës. Në vitet 1921-1923 luftoi për mbrojtjen e Zonës Neutrale të Junikut dhe në vitin 1923-1924 të zonës së lirë të Drenicës, në Arbaninë e Vogël.
Në ballafaqimet politike në Shqipërinë e viteve 1921-1924, ishte përkrahëse e opozitës demokratike dhe mbështetëse e qeverisë së Fan Nolit. Në dhjetor 1924 mori pjesë në radhët e luftëtarëve të Bajram Currit duke pritur me armë në kufi forcat e Ceno bej Kryeziut. U rikthye në Kosovë, ku mbajti gjallë në popull frymën e qëndresës antiserbe.
Më 1926, e plagosur dhe e sëmurë, u kthye në Shqipëri. U vendos në Shullaz, pranë Milotit dhe më pas në Derven të Fushë-Krujës. Ndonëse në gjëndje të vështirë dhe pa burime ekonomike, u kujdes për tre fëmijë jetimë të bashkëluftëtareve të vrarë. Ndërroi jetë në Fushë-Krujë, aty ku prehet edhe sot e kësaj dite.
