26 marsi i vitit 1451 kujtohet për aleancën që heroi kombëtar, Gjergj Kastriot Skënderbeu, lidhi me mbretin e Napolit, Alfonson V të Aragonit (1396-1458).
Përmes këtij akti zunë fill edhe marrëdhëniet hispano-shqiptare, deri atëkohë inekzistente. Me nisjen e mbretërimit të tij në vitin 1442, nën gjurmët e normanëve, Alfonso aplikoi një politikë ballkanike ambicioze.
Në sajë të traktatit të nënshkruar, që njihet në historiografi si “Traktati i Gaetës”, palët bashkërendonin forcat në luftën kundër pushtimit turk të Shqipërisë. Megjithatë, nga pikëpamja formalo-juridike kishim të bënim me një traktat vasaliteti me kushte të caktuara dhe të parashikuara shprehimisht.
Deri në shuarjen e Skënderbeut në vitin 1468, Alfonsi i parë dhe më pas i biri, Ferrante I (1458-1494) vijuan të kontribuonin në luftën kundër osmanëve. Në këmbim, Skënderbeu së bashku me 4 000 vetë, u nis drejt Napolit, për të ndihmuar Ferranten gjatë një revolucioni pro-anzhuin të fisnikërisë që pat shpërthyer në mbretëri në vitin 1462.
Kjo marrëdhënie e llojit ushtarak, qendron në themel të kontakteve diplomatike që shqiptarët mbajtën gjatë shekullit XV.
