Nga Elis Buba
Dy fjalë për patriotizmin folklorik dhe sebepçinjtë
Viti që po lëmë pas duket sikur s’ka të sosur mbi të gjitha nga fatkeqësitë dhe marrëzitë. Marrëzia e fundit, është një dekret qeveritar i shtetit grek për të zgjeruar territotin detar me plot 12 milje.
I menjëhershëm ka qenë reagimi i patriotëve folkloriko-mediatik, që vlerat kombëtare s’i ndajnë dot nga konflikti shekullor me fqinjët. Këta atdhetarët fejsbukjan, janë si një zhurmë konstante që të vërtetave kombëtare u bëjnë fresk vetëm duke publikuar fotot me flamur për 28 Nëntor. Edhe atë palo gjuhë shqipe që shkruajnë, e dërrmojnë me gabime e u rroftë gjaku i orgjinës, që kanë në deje. Vetëm atë s’e bëjnë dot ujë, pasi gjithçka tjetër e kanë bërë llumb.
Nëse përjashtoni zjarrin e kashtës, që ju zë sa herë që fqinjët e fëlliqin pa pasoja emrin apo dinjitetin e Shqipërisë, më thoni ku qëndron atdhetarizmi juaj? Çfarë emrash u vini fëmijëve, çfarë gjuhe u mësoni, çfarë muzike dëgjoni, çfarë produktesh konsumoni, çfarë emërtimesh u vendosni bizneseve e sipërmarrjeve… Sa të zotët do ishit ju, gjykues universalë, për të bërë më mirë punën e dikujt që e anatemoni kaq shumë.
Mbi të gjitha, sa të gatshëm do ishit ju t’i kushtonit jetën këtij vendi? Sa të gatshëm do ishit ju për të sakrifikuar për të mirën e këtij vendi?!
Shifrat shqetësuese të largimeve nga Shqipëria flasin shumë qartë për atdhetarinë e gjithsecilit nga ne. Patetizmat dhe folklorizmat me Ismail Bej Vlorën dhe Isa Boletinin, janë pjesë e një makiazhi që s’mban më. Ismaili dhe Isa jetuan me përkushtim për këto troje, për shqiptarët dhe konceptin shqiptari. Po ju?! Nga jeta e tyre shquani vetëm 28 Nëntorin dhe aq. Askush nga ne s’ka gojë të flasë. Shqipëria sot është produkt i të gjithë ne. Ne kemi lejuar që të na tallen mbi shpinë e ne jemi tallur me veten e me familjet tona, duke e shëmtuar e bërë shumë qesharak në shumë aspekte vendin tonë. Është e vertetë, varfëria na dikton, por injoranca na kushton më shtrenjtë. E kemi gati gishtin për t’ia drejtuar shtetit që s’ditëm kurrë ta ndërtojmë, por po kaq fajtorë jemi edhe vetë. Sepse vetë e kemi pranuar thesin e mjellit për një votë, 10 mijëshen për një ditë në miting, dorën ndër shalë për një vend pune… Gjithçka pa bërë zë. Sepse ne na pëlqen kjo Shqipëria ku udhëheqësi i vërtetë, perandori i vërtetë është leku. Paraja zgjidh gjithçka! Paraja të qarkullon si gjethe në fllad dhe pa të ligji duket një absurditet. Sot duhet heshtje totale nga të gjithë dëmtuesit e vendit të tyre. Ata që thonë s’kemi shtet, por u volit kaq shumë kjo gjë, sepse me dy lek i shtrembërojnë sipas qejfit ligjet e këtij vendi.
Me vjen keq vërtetë për keta njerëz që vuajnë për të gjetur në kohë mikun e lekun që do ngopte egon grykëse të atyre që të japin të drejtën të jetosh me dinjitet, ose të rrosh në mjerim.
Ju shqiptarët pa përgjegjshmëri jeni barcaleti e këtij vendi. Jeni ata që e mbani me përdhunë injorance sahatin të stakuar në realitetin mjeran të Shqipërisë Fishtjane e Migjeniane.
A mund t’ia shpjegoni vetes pse ju dhimbsen 12 milje detare, dhe nuk ju dhimbsen pjesa territoriale e qyteteve buze Jonit. Krejtësisht të shkalafitura arkitektonikisht. A është e jona Saranda? Si po e trajtojmë? Po Ksamili, Himara, Vlora, Durrësi, Lezha. Për brigjet tona është bërë luftë ndër shekuj. Si po i trajtojmë ne ato?! Të gjthë ne, shqiptarët e bujshëm, të parët e Ballkanit. Që na “ndrit” në ball besa, nderi i motrës, i bijës, por sakaq jemi të parët që ngulemi para televizorit për të marrë vesh cilën motër apo bijë nëne do “shalojë” Saimiri te Klani.
“Më jepni një media te mirëfinancuar, t’iu jap një popull idiot” thoshte krimineli Gëbels.
Ndërkohë që humbasim cdo ditë sovranitetitn, detin, tokën, ajrin, shëndetin, shtëpinë, pasurinë, vendin, ekonominë, të tashmen, të ardhmen, perspektivën, kromin, bakrin, naftën, gazin, shqiptarët s’i ndahen televizorit, kafeve dhe rrjeteve sociale.
Dy argumente më shumë për hallin tonë me grekët
Oh, sa keq! Grekët ardhacakë që krijuan një shtet me fallcifikime pak pas 1821, përvetësuan një gjuhë dhe identitet teknikisht helene në tokat dhe ujrat pellazgo-ilire. Kanë aq shumë tokë dhe ujë të vjedhur sa edhe emra të huajtur. Helenë apo grek? Ç’do të thotë kjo?
E lexuat qartë, shteti i sotëm grek, u krijua në 1821, fare rastësisht. Pasi ajo popullsi heterogjene, (turq, egjiptianë, shqiptarë etj) që jetonte asokohe në trojet e Greqisë së sotme, as që nuk e kishte fare të qartë çfarë ishte antikiteti i shquar grek. Një mbret si Ludvigu i Bavarisë, riktheu lavdinë në mendjen e disave në greqi, për një antikitet që u greqizua menjëherë. Sakaq që biri i Ludovikut u ul në fronin e krijuar të Greqisë, priftërinjtë përqafuan kryqin dhe iu vunë në krye ushtarëve që greqizuar gjithçka dhe këdo që mundën. Quajtën grek këdo dhe Greqi gjithçka që mundën. Atë që s’mundën e dëbuan ose e vranë. Themelet e shtetit grek, kësisoj u përlyen me gjak multietnik, nga spastrimi i pashoq.
Të njëjtat politika tjetërsuese, asimiluese e zvetnuese, ndiqen edhe sot. Kur shqiptarëve u kërkohet me detyrim konvertimi fetar dhe tjetërsimi i emrit. E madje sa herë një shqiptar bën një vepër të shquar në Greqi, e quajnë grek, ndërsa kur ai bën një akt të shëmtuar, e quajnë shqiptar edhe pse me pasaportë greke.
Po të ishte respektuar Ministria e Jashtme si institucion dhe zv.Ministri që është sot apo Ministri që ishte dje, përballjet mes delegacioneve për negociata nuk do ishin 20 me 8 a 9 veta nga ana jonë… Po të respektohej harta e firmosur nga Mehdi Frashëri në atë kohë zv,Ministër i Jashtëm në 1920, firmosur në nivel admiralësh për Korfuzin… Po të respektohej dekreti i Zogut, për ndarjen e kanalit të Korfuzit i ndarë përgjysmë dhe jo i delimituar me piramida por në 5 pika… Po të respektohej një vendim qeverie 1946 me firmën e Enver Hoxhës që përcakton edhe më qartë dokumentin e periudhës Zogiste për gjysmën e Kanalit të Korfuzit…
Po të respektohet dokumentacioni i “Çminimit i kanalit të Korfuzit,” në 1958, i cili do të firmosej dhe do ti jepej botës, si vërtetim që ky kanal është i lundrueshëm… (Është një hartë e firmosur dhe e nënshkruar nga gjenerali Abdi Mati, i cili bashkë me palën greke e ka ndarë dhe e ka çminuar kanalin e Korfuzit dhe është pranuar nga pala greke si dokument çminimi dhe është dorëzuar në OKB.)
Në 61-shin, 12 miljet në diskutim u dokumentuan edhe pse njëanësisht u pranuan në OKB.
Po të respektohej institucioni dhe ajo çfarë përfaqëson Ministria e Jashtme e Shtetit tonë, po nga pala jonë shqiptare, dokumente të vyera si këto më lartë, që historia i njeh shumë mirë, falë Zotit, do i viheshin në dosje ekipit negociator.
Përpjekjet për t’i demontuat dokumentet e mësipërme, me dekrete paçavure, krejtësisht fyese, dhe pa mbështetje ligjore, janë thellësisht dashakëqia dhe konfliktuale. Asgje më pak se fytyra e vërtetë e politikave shoviniste greke, me të cilat jemi mësuar e kemi mësuar t’i injorojmë rregullisht. / usalvision
