Sepse na duhet një ‘self fulling profecy’ – një profeci vetëndërtuese që këtu bëhet dhe ky komb dot nuk zhbëhet! Meqenëse sot shkruhet ky libër sesi të shkruhet e vërteta për Butrintin – shpirtin e kombit tonë apo mbi atë që quhet truall shpirtëror i kombit shqiptar, siç është trashëgimia kulturore, materiale dhe shpirtërore e popullit shqiptar, ku spikat gjuha, folklori, si ai i ruajtur në kujtesë, si ai vokal, koreografik dhe instrumental, deri te zakonet dhe doket tradicionale, besime dhe besëtytni të traditës, përfshi edhe zejet e ndryshme tradicionale.
Mosruajtja, përkeqësimi, mosrenditja, copëtimi dhe shkatërrimi i tyre bën që ky popull të mos dijë gjurmët, të prishë busullën e vet derisa të humbasë rrënjët dhe të mos dijë se kush është, kush ishte e kush qe. Kjo d.m.th. që profecia e ndërtimit prej të paktën 10,000 vjetësh të këtij kombi të kthehet në profeci shkatërrimi, dhe sot ndodhemi përballë faktit që jo vetëm na i gatisin dhe akuzojnë të tjerët, por atë e besojmë edhe vetë, se këtu s’bëhet, kjo nuk është imja, mirë bëri që na i mori dhe jo në pak raste, pa këtë dhe pa atë ne ngelemi popull sa i varfër dhe po aq lakuriq.
Mosruajtja, përkeqësimi, mosrenditja, fragmentimi dhe shkatërrimi i tyre bën që një popull të mos dijë gjurmët, të prishë busullën e vet derisa të humbasë rrënjët dhe të mos dijë se kush është, kush ishte e kush qe. Kjo d.m.th. që profecia e ndërtimit prej të paktën 10,000 vjetësh të këtij kombi të kthehet në profeci shkatërrimi, dhe sot ndodhemi përballë faktit që jo vetëm na i gatisin dhe akuzojnë të tjerët, por atë e besojmë edhe vetë, se këtu s’bëhet, kjo nuk është imja, mirë bëri që na i mori dhe jo në pak raste, pa këtë dhe pa atë ne ngelemi popull sa i varfër dhe po aq lakuriq.
Mirëpo, edhe të duash t’i thuash duke bërtitur dhe duke ulëritur se nuk kemi, nuk jemi, nuk ishim dhe nuk kishim nuk të lë historia që të paktën nga koha e Trojës deri 100 vjet më parë, albumet dhe librat e Europës së zgjuar tashmë pas detyrimit drejt letargjisë së kombit Arbënor, gëlojnë me shembuj dhe raste pa fund të etnokulturës shqiptare e sjellë në vëmendje të njerëzimit si racë e pastër, si komb i hershëm, si popull që di të qëndisë, madje me fije të arta si fjalën, ashtu dhe gjuhën e vet ar, po ashtu edhe folklorin e begatë dhe të pamatë, si ajo fshat e tabiat, po aq edhe veglën lahutë e çifteli e bilbil, deri tek ndërthurjet e besimeve dhe të veshjeve kozmogonike hasiane, malësore, mirditore, zadrimore, pejane e shkodrane, beratase e lunxhërore. Këto ende jetojnë nëpër shtëpirat tona, në prekjet tona, sepse shteti me ose pa qëllim i ka lënë të zënë pluhur ose të kalojnë si mall pa doganë në mbushje të historisë së të tjerëve.
Ndaj mblidhemi sot, për të ngritur atë që kanë bërë kombet e tjerë në rast rreziku, atë që bëjnë kafshët në rast kërcënimi, që thjesht bëhen bashkë, si marshimi i ujkut për të çarë dëborën, apo si lejlekët për të hipur në Himalaje, që marrin jetë pas kësaj ngjitje, edhe ne na duhet të ndërtojmë filozofinë e ‘Self fullfilling Profecy”– profecisë vetë ndërtuese, sepse nëse ne jo, kush, nëse ne jo tani, kur?
Filozofia e parë – mbështetje tek arsyetimi i të parëve që na kanë lënë aq shumë trashëgimi materiale dhe shpirtërore, sa që të huajt kanë shekuj që po duan t’i prishin dhe t’i zhbëjnë, por nuk po ja dalin dot!? Hajt t’i mbledhim, t’i defragmentojmë si kompjuteri, t’i sistemojmë dhe më në fund t’i themi, t’i shpalosim publikisht, t’i mbrojmë dhe t’i ruajmë. Kujdes! Kjo nuk kërkon profesionalizëm.
Filozofia e dytë – këtu gjithçka bëhet, ndërtohet, normal që mund të rifillohen ca gjera, por brumi, magja, ena, etj., të gjitha janë, vetëm filozofia që këtu nuk bëhet apo bëhet është vënë në dyshim apo pikëpyetje.
Filozofia e tretë – mjaftojnë dy të parat.
Autori
Një popull që nuk kundërshton qeverinë e tij është bashkëpunëtor i saj. (George Orwell)
Mure me blloqe këndorë të kulturës pellazge që lidhen me periudhën e mijëvjeçarëve të VII deri në të III p.e.s., pa ardhur ende kultura e ndërtimit me gurë paralelpiped të lidhur me gëlqere e me të bardhë të vezës që përmban ende sot keninën si mjetin më të fuqishëm lidhës që përdorej në atë kohë e freskuar më pas si teknologji edhe nga Ali Pashë Tepelena.
