Është larë prej qindra vjetësh me gjakun e heronjve të këtij dheu, por cila është historia e gjatë e flamurit tonë, flamurit më të bukur në botë?
Flamur Bizantin lufte (1453)
Emblema e lidhur kryesisht me Perandorinë Bizantine është shqiponja dykrenore. Ishte gjithashtu simboli i dinastisë së parafundit sunduese Paleolog, që ka një histori mjaft interesante të lidhur me kulturën tonë. Konstandin Paleologu e çliroi Morenë me ushtri arbëreshe.
Paleologët ishin perandorët që vendosën shqiponjën simbolin e shqiptarëve në flamurin e shtetit të tyre, dhe po të shikosh flamurin e Bizantit në atë kohë me flamurin e Skënderbeut nuk ka asnjë ndryshim. Pse do e vendosnin këtë simbol po qe se nuk do ta kishin në kulturën e traditën e tyre? Të njëjtën gjë bënë edhe perandorët ilirë të Romës të cilët, kur erdhën në pushtet, vendosën shqiponjën. Siç e ka theksuar edhe Aristidh Kola, duhet të theksohet se mbiemrat e arvanitasve të zakonshëm përshtateshin rastësisht nga pseudonime të mbërthyera prej vitesh, vetëm familjet e pasura, familjet me traditë të madhe apo familjet e shquara u vendosën emra nderi nga populli. Në këtë mënyrë, për shembull, Paleologu, perandori i fundit bizantin, quhej Dragoshi, dragoi i vogël nga bashkëluftëtarët.
Andrea Muzaka stema perandorake (1371)
Si askush tjetër Prof. P. Xhufi trajton edhe betejën e Peristerit ku Andrea Muzaka theu me ndihmën e dy dhëndurrëve të tij: Balshës II-të dhe Andrea Gropës në vitin 1371 Mbretin Serb Vukoshinin. Menjëherë pas kësaj fitoreje Perandori Bizantin Joani i V-të Paleolog i dhuroi Andrea Muzakës stemën perandorake: Shqiponjën me dy krerë dhe një yll në mes. Pikërisht disa vjet më vonë djemtë e Despotit Andrea ngritën në Kostur, kishën e Shën Athanasit, të cilës i përket edhe afresku i kopertinës së këtij libri, për të cilin Xhufi arsyeton se figura e Shën Gjergjit nuk personifikon veçse Peshkopin Andrea me stemat Perandorake me mantelin e tij.
Familjet fisnike shqiptare (shek. XV)
Shqiponja u përdor për qëllime heraldike në mesjetë nga një sërë familjesh fisnike në Shqipëri dhe u bë simboli i shqiptarëve.
Flamuri i Skënderbeut (1443) Stema e Kastriotëve, që paraqitet një shqiponjë të zezë dykrenore në një fushë të kuqe, u bë e famshme kur Skënderbeu udhëhoqi një revoltë kundër Perandorisë Osmane që rezultoi në pavarësinë e Shqipërisë nga viti 1443 deri në 1479.
Vula e Skënderbeut
Vula e Skënderbeut
Vula e Skënderbeut Skënderbeu gjithmonë firmoste veten në latinisht: Dominus Albaniae (“Zoti i Shqipërisë”) dhe nuk pretendonte tituj të tjerë përveç atij në dokumente.
Lidhja e Lezhës (1444) Ky ishte flamuri i Lidhjes së Lezhës, e cila ishte shteti i parë i bashkuar shqiptar në mesjetë dhe Parlamenti më i vjetër me të dhëna ekzistuese. Në vitin 1444, Skënderbeu u emërua kryekomandant i Lidhjes jetëshkurtër të Lezhës që konsolidoi fisnikërinë në të gjithë atë që sot është Shqipëria e Veriut. Kështu, për herë të parë Shqipëria u bashkua nën një udhëheqës të vetëm.
Kryengritjet (shekulli i 19-të) Simboli i shqiponjës dykrenare u ripërdor nga nacionalistët shqiptarë gjatë shekujve 18, 19 dhe fillim të shekullit të 20-të, si simbol i fushatës së tyre për pavarësinë e vendit të tyre nga Perandoria Osmane.
Lidhja e Prizrenit (1878) Lidhja e Prizrenit u krijua nga një grup intelektualësh shqiptarë për t’i rezistuar ndarjes midis shteteve fqinje ballkanike dhe për të afirmuar një ndërgjegje kombëtare shqiptare duke bashkuar shqiptarët në një komb unitar gjuhësor dhe kulturor. Ky ishte flamuri që u përdor.
Flamuri i Shqipërisë së Pavarur (1912–1914) Më 28 nëntor 1912, në Vlorë u shpall Shpallja e Pavarësisë së Shqipërisë dhe flamuri i ngritur nga Ismail Qemali u miratua si simboli i shtetit të ri, të një kombi të lashtë.
Flamuri i Shqipërisë së Pavarur (1912-1914) Flamuri alternativ i cili iu dha Dedë Gjon Luli Dedvukaj, i cili ishte një udhëheqës gueril shqiptar i dalluar sidomos për komandimin e revoltës së 1911 kundër trupave osmane.
Flamuri i Shqipërisë së Pavarur (1912-1914) Flamuri alternativ i Shqipërisë së Pavarur (1912).
Flamuri i Principatës së Shqipërisë (1914-1920) Principata e Shqipërisë i referohet monarkisë jetëshkurtër në Shqipëri, e kryesuar nga Vilhelm, Princi i Shqipërisë, e cila zgjati nga Traktati i Londrës i vitit 1913 që i dha fund Luftës së Parë Ballkanike. Në tetor 1913, Fuqitë e Mëdha i paraqitën Vidit propozimin për të marrë fronin shqiptar. Ai dha pëlqimin për këtë ofertë më 3 nëntor 1913. Një delegacion shqiptar i kryesuar nga Esad Pashë Toptani shkoi në Gjermani për t’i ofruar atij fronin në emër të shqiptarëve.
Flamuri i Principatës së Shqipërisë (1920–1925)
Flamuri i Republikës Shqiptare (1926-1928) Republika Shqiptare ishte emri zyrtar i Shqipërisë siç ishte parashikuar në Kushtetutën e vitit 1925. Shqipëria u bë protektorat de facto i Mbretërisë së Italisë pas nënshkrimit të Traktateve të Tiranës të viteve 1926 dhe 1927. Shqipëria u shpall monarki kushtetuese në vitin 1928. Me fillimin e saj, Italia kërkoi të ishte aleate me republikën.
Flamuri i Mbretërisë Shqiptare (1928-1939) Shqipëria u shpall monarki nga Asambleja Kushtetuese dhe Presidenti Ahmet Bej Zogu u shpall Mbret Zogu I.
Flamuri i Mbretërisë Shqiptare nën Itali (1939-1943)
Protektorati italian i Shqipërisë, i njohur edhe si Mbretëria e Shqipërisë ose Shqipëria e Madhe, ekzistonte si protektorat i Mbretërisë së Italisë. Ishte praktikisht një bashkim midis Italisë dhe Shqipërisë, zyrtarisht i udhëhequr nga Mbreti i Italisë Victor Emmanuel III dhe qeveria e saj: Shqipëria udhëhiqej nga guvernatorët italianë, pasi u pushtua ushtarakisht nga Italia, nga viti 1939 deri në 1943.
Flamuri i Shqipërisë nën pushtimin gjerman (1943-1944)
Pas armëpushimit dhe daljes së Italisë nga Boshti, forcat ushtarake gjermane hynë në Shqipëri dhe ajo ra nën pushtimin gjerman, duke krijuar shtetin klient, Mbretërinë Shqiptare.
Flamuri i Qeverisë Demokratike të Shqipërisë (1944-1946)
Qeveria Demokratike e Shqipërisë u krijua më 20 tetor 1944 nga Lëvizja Nacionalçlirimtare, në momentin që qëndresa partizane shqiptare e viteve 1940-1944 mori fund. Një qeveri e përkohshme mori pushtetin pas çlirimit të vendit nga forcat gjermane më 28 nëntor. Kryeministër i përkohshëm i saj ishte Sekretari i Përgjithshëm Enver Hoxha i Partisë Komuniste të Shqipërisë.
Flamuri i Republikës Popullore Socialiste të Shqipërisë (1946-1992).
Shqipëria, zyrtarisht si Republika Popullore Socialiste e Shqipërisë, u qeveris nga një qeveri marksiste-leniniste nga viti 1946 deri në vitin 1992. Gjatë gjithë kësaj periudhe, vendi kishte një reputacion për stilin e tij stalinist të administrimit shtetëror të ndikuar nga Enver Hoxha dhe Partia e Punës e Shqipërisë dhe për politikat që theksojnë unitetin shtetëror e jo kombëtar, shtetëzimin e ekonomisë, izolimin dhe mbështetjen te vetja.
Flamuri i Republikës së Shqipërisë (1992-2002)
Rënia e komunizmit në Shqipëri filloi seriozisht në dhjetor 1990 me demonstratat studentore në kryeqytet, Tiranë. Komiteti Qendror i Partisë Komuniste të Punës të Shqipërisë lejoi pluralizmin politik më 11 dhjetor dhe të nesërmen u themelua partia më e madhe opozitare, Partia Demokratike. Ish-komunistët e Shqipërisë u rrëzuan në zgjedhjet në mars 1992 mes kolapsit ekonomik dhe trazirave sociale, me Partinë Demokratike që fitoi shumicën e vendeve dhe kreu i partisë së saj, Sali Berisha, u bë president.
Flamuri i Republikës së Shqipërisë (2002-deri në ditët e sotme)
Politikisht, vendi tani është një republikë kushtetuese parlamentare unitare. Simbolet shtetërore edhe sot e kësaj dite janë të njëjtat si para më shumë se 5 shekujsh. Flamuri i Kastriotit është nderi i kombit shqiptar dhe është pagëzuar me dashamirësi si flamuri më i bukur në botë./ Përgatiti Elis Buba / usalbanianmediagroup
